Weblog Kruisgang
Algemene informatie & auteurs
Ik heb het boek Kruisgang gelezen het is geschreven door Marianne en Theo Hoogstraten in 2006. Het genre is thriller, verder heeft het boek heeft 220 pagina’s. Eerst ga ik het hebben over Theo Hoogstraten hij was voor kort decaan op een middelbare school, hiervoor was hij docent Nederland. Marianne koos aanvankelijk voor een carrière in het uitzendwezen. Ze begon als intercedent en kreeg vrij snel de leiding over een uitzendbureau. Het onderwijs trok haar echter meer aan en ze werd directiesecretaresse op een scholengemeenschap. Omdat Theo veel energie in zijn schoolbaan stopt, helpt Marianne (zijn vrouw) hem bij het schrijven. Ze typt bijvoorbeeld Theo's verhalen op de computer uit, geeft er commentaar op en verbetert de fouten. Ook bedenkt ze vaak de titels van de boeken. Theo woont samen met zijn vrouw Marianne. Recensie kruisgang 1.
Pesten op school als een tijdbom
Aan de oppervlakte is Kruisgang een alledaagse thriller. De spanning wordt vakkundig opgebouwd tot een daverende finale. Maar als de laatste bladzijde is omgeslagen, blijft er meer hangen dan de herinnering aan dreigbrieven en bizarre moorden.
Dat is precies de bedoeling van het schrijversechtpaar Hoogstraaten. Een simpele thriller willen zij niet schrijven. Er moet meer zijn om over na te denken, vinden zij. Daarin slagen zij in hun tweede thriller Kruisgang opnieuw.
Het plot is relatief simpel. Een jonge vrouw krijgt een dreigbrief, waar zij niets van begrijpt. Als niet lang daarna een oude klasgenoot op een vreselijke wijze wordt vermoord, wijst alles naar een tragische gebeurtenis op de middelbare school. Maar het slachtoffer van de pesterijen in de klas en op schoolreis had toch zelfmoord gepleegd? Ja toch?
De gedachten van de lezer gaan ongetwijfeld terug naar de eigen schooltijd. Wie was in de klas altijd het lijdend voorwerp, wie was de pispaal, zou die ook zo vol wrok zitten? Hoe heette dat watje ook al weer, die zo oerlelijk was dat hij niet bij de meisjes in de buurt hoefde te komen?
Marianne en Theo Hoogstraaten gaan in hun boek nog een stap verder. De gepeste en oerlelijke puber wordt door zijn rijke ouders naar Amerika gestuurd voor plastische chirurgie. Met een opgeknapt gezicht en figuur komt hij terug. Meisjes bekijken hem nu begerig, alleen zijn klasgenoten prikken door zijn ‘vermomming’ heen: achter het mooie masker is hij hetzelfde jongetje gebleven dat wordt afgewezen. Het zet al die programma’s over ‘extreme makeover’ in een ander daglicht. Een specialist kan de buitenkant veranderen, maar wat doet het met de binnenkant van een mens?
Het schrijversechtpaar heeft met Kruisgang een prima boek afgeleverd. Dat het lekker makkelijk leest, hoeft niet te verbazen. Theo Hoogstraaten heeft al een hele reeks jeugdboeken geschreven, dus met de techniek van het schrijven is niets mis. De dialogen zijn scherp, nergens staan de terugblikken of beschrijvingen de vaart van het verhaal in de weg. De finale biedt bovendien voldoende verrassing voor de lezer om de aandacht tot aan de laatste bladzijde vast te houden. Een klein diamantje van eigen bodem.
Aan de oppervlakte is Kruisgang een alledaagse thriller. De spanning wordt vakkundig opgebouwd tot een daverende finale. Maar als de laatste bladzijde is omgeslagen, blijft er meer hangen dan de herinnering aan dreigbrieven en bizarre moorden.
Dat is precies de bedoeling van het schrijversechtpaar Hoogstraaten. Een simpele thriller willen zij niet schrijven. Er moet meer zijn om over na te denken, vinden zij. Daarin slagen zij in hun tweede thriller Kruisgang opnieuw.
Het plot is relatief simpel. Een jonge vrouw krijgt een dreigbrief, waar zij niets van begrijpt. Als niet lang daarna een oude klasgenoot op een vreselijke wijze wordt vermoord, wijst alles naar een tragische gebeurtenis op de middelbare school. Maar het slachtoffer van de pesterijen in de klas en op schoolreis had toch zelfmoord gepleegd? Ja toch?
De gedachten van de lezer gaan ongetwijfeld terug naar de eigen schooltijd. Wie was in de klas altijd het lijdend voorwerp, wie was de pispaal, zou die ook zo vol wrok zitten? Hoe heette dat watje ook al weer, die zo oerlelijk was dat hij niet bij de meisjes in de buurt hoefde te komen?
Marianne en Theo Hoogstraaten gaan in hun boek nog een stap verder. De gepeste en oerlelijke puber wordt door zijn rijke ouders naar Amerika gestuurd voor plastische chirurgie. Met een opgeknapt gezicht en figuur komt hij terug. Meisjes bekijken hem nu begerig, alleen zijn klasgenoten prikken door zijn ‘vermomming’ heen: achter het mooie masker is hij hetzelfde jongetje gebleven dat wordt afgewezen. Het zet al die programma’s over ‘extreme makeover’ in een ander daglicht. Een specialist kan de buitenkant veranderen, maar wat doet het met de binnenkant van een mens?
Het schrijversechtpaar heeft met Kruisgang een prima boek afgeleverd. Dat het lekker makkelijk leest, hoeft niet te verbazen. Theo Hoogstraaten heeft al een hele reeks jeugdboeken geschreven, dus met de techniek van het schrijven is niets mis. De dialogen zijn scherp, nergens staan de terugblikken of beschrijvingen de vaart van het verhaal in de weg. De finale biedt bovendien voldoende verrassing voor de lezer om de aandacht tot aan de laatste bladzijde vast te houden. Een klein diamantje van eigen bodem.
Recensie Kruisgang 2.
De literaire thriller verovert de laatste tijd stormachtig de markt. Het laatste jaar staan in de boekentoptienen met literaire boeken constant één of meer titels uit dit genre en het aantal nieuwelingen in dit genre blijft maar groeien. De oude detective en het traditionele misdaadverhaal heeft zich ontwikkeld tot een verhaalsoort die meetelt in de literatuur. Of de boeken in dit nieuwe segment tot de literatuur gerekend mogen worden, heeft – lekker makkelijk – de uitgever al voor de consument bedacht door op het omslag de kwalificatie ‘literaire thriller’ af te drukken.
De verrijking van de literatuur met het segment ‘literaire thriller’ zal de bovenbouwleerling goed uitkomen. Het gaat immers zonder uitzondering om spannende boeken waarin een goed verhaal wordt verteld en waarin veel gebeurt.
De vraag is natuurlijk of de ‘literaire thriller’ wel literatuur is, want uitgevers kunnen zoveel beweren op het omslag. (—) De vraag is ook: heeft het literaire thrillerwerk van Simone van der Vlugt, Saskia Noort, Esther Verhoef en Marion Pauw genoeg intrinsieke kwaliteit om tot het elitegebied van de literatuur te mogen toetreden? (—)
Laat ik over Kruisgang maar meteen duidelijk zijn: die aanduiding verdient het boek voor de volle honderd procent. Het is een geweldig spannend en intrigerend verhaal waarin het niet in de eerste plaats gaat om de vraag wie de misdaden pleegt – al speelt dat zeker een belangrijke rol -, maar om de achterliggende psychologische motieven en om omstandigheden waaronder de dreiging zich voor de hoofdpersoon tot ongekende hoogte opbouwt.
Deze hoofdpersoon is de achtentwintigjarige Iris die op een dag een dreigbrief ontvangt. Volgens de brief zijn haar dagen geteld. Kort daarop blijkt dat haar vroegere schoolvriendin Joyce ook zo’n brief heeft gekregen en dat haar oud-klasgenoot Niels zelfs wordt vermoord. Het wordt snel duidelijk dat deze feiten samenhangen en te maken hebben met gebeurtenissen in het laatste en voorlaatste jaar van hun middelbare schooltijd, zo’n tien jaar geleden. Destijds werd een mede-scholier tot op het bot vernederd en uiteindelijk pleegde hij zelfmoord. De brief die Iris krijgt, is afkomstig van deze jongen, die Sam werd genoemd, en Iris krijgt hem op een gegeven moment zelfs aan de telefoon. Toch weet de ingeschakelde politie zeker dat Sam destijds om het leven is gekomen. Als ook Joyce wordt vermoord, weet Iris dat zij de volgende zal zijn. Wie is degene die de wraak aan het voltrekken is en zal het deze figuur lukken zijn duivelse plan uit te voeren?
Als jeugdboekenschrijver heeft Hoogstraaten al veel ervaring opgedaan in het thrillergenre. Bij uitgeverij Sjaloom publiceerde hij zo’n twintig boeken, waarvan een belangrijk deel detectives waren, over het algemeen detectives van uitstekende kwaliteit met een sterk plot. Die ervaring zet Hoogstraaten duidelijk in. De bouw van Kruisgang is dan ook ijzersterk: er zijn verrassende wendingen en de trucs van de lezersbeïnvloeding met behulp van dwaalsporen uitzetten, vermoedens wekken en informatie achterhouden, komen maximaal tot hun recht.
Verrassend vind ik de sterke psychologische aspecten van dit boek. In zijn jeugddetectives heeft Hoogstraaten die aspecten nogal eens verwaarloosd, maar hier is dat helemaal niet het geval, integendeel. De uitgebreide aandacht voor de motieven van de dader en voor de ontwikkeling van het gedachte- en gevoelsleven van de bedreigde hoofdpersoon maken, in combinatie met het mooie plot, van Kruisgang een geweldig literair leesavontuur.
De verrijking van de literatuur met het segment ‘literaire thriller’ zal de bovenbouwleerling goed uitkomen. Het gaat immers zonder uitzondering om spannende boeken waarin een goed verhaal wordt verteld en waarin veel gebeurt.
De vraag is natuurlijk of de ‘literaire thriller’ wel literatuur is, want uitgevers kunnen zoveel beweren op het omslag. (—) De vraag is ook: heeft het literaire thrillerwerk van Simone van der Vlugt, Saskia Noort, Esther Verhoef en Marion Pauw genoeg intrinsieke kwaliteit om tot het elitegebied van de literatuur te mogen toetreden? (—)
Laat ik over Kruisgang maar meteen duidelijk zijn: die aanduiding verdient het boek voor de volle honderd procent. Het is een geweldig spannend en intrigerend verhaal waarin het niet in de eerste plaats gaat om de vraag wie de misdaden pleegt – al speelt dat zeker een belangrijke rol -, maar om de achterliggende psychologische motieven en om omstandigheden waaronder de dreiging zich voor de hoofdpersoon tot ongekende hoogte opbouwt.
Deze hoofdpersoon is de achtentwintigjarige Iris die op een dag een dreigbrief ontvangt. Volgens de brief zijn haar dagen geteld. Kort daarop blijkt dat haar vroegere schoolvriendin Joyce ook zo’n brief heeft gekregen en dat haar oud-klasgenoot Niels zelfs wordt vermoord. Het wordt snel duidelijk dat deze feiten samenhangen en te maken hebben met gebeurtenissen in het laatste en voorlaatste jaar van hun middelbare schooltijd, zo’n tien jaar geleden. Destijds werd een mede-scholier tot op het bot vernederd en uiteindelijk pleegde hij zelfmoord. De brief die Iris krijgt, is afkomstig van deze jongen, die Sam werd genoemd, en Iris krijgt hem op een gegeven moment zelfs aan de telefoon. Toch weet de ingeschakelde politie zeker dat Sam destijds om het leven is gekomen. Als ook Joyce wordt vermoord, weet Iris dat zij de volgende zal zijn. Wie is degene die de wraak aan het voltrekken is en zal het deze figuur lukken zijn duivelse plan uit te voeren?
Als jeugdboekenschrijver heeft Hoogstraaten al veel ervaring opgedaan in het thrillergenre. Bij uitgeverij Sjaloom publiceerde hij zo’n twintig boeken, waarvan een belangrijk deel detectives waren, over het algemeen detectives van uitstekende kwaliteit met een sterk plot. Die ervaring zet Hoogstraaten duidelijk in. De bouw van Kruisgang is dan ook ijzersterk: er zijn verrassende wendingen en de trucs van de lezersbeïnvloeding met behulp van dwaalsporen uitzetten, vermoedens wekken en informatie achterhouden, komen maximaal tot hun recht.
Verrassend vind ik de sterke psychologische aspecten van dit boek. In zijn jeugddetectives heeft Hoogstraaten die aspecten nogal eens verwaarloosd, maar hier is dat helemaal niet het geval, integendeel. De uitgebreide aandacht voor de motieven van de dader en voor de ontwikkeling van het gedachte- en gevoelsleven van de bedreigde hoofdpersoon maken, in combinatie met het mooie plot, van Kruisgang een geweldig literair leesavontuur.
- Ruud Kraaijeveld
Samenvatting inhoud
Iris werkt bij een uitzendbureau. Na een dag werken komt ze naar huis, bij binnenkomst vindt ze een brief in haar bus. Het maakt haar bang, iemand weet haar geheim namelijk dat ze met een derde tepel geboren is. Ze heeft hem al laten verwijderen, en bovendien wist maar een persoon het, haar beste vriendin genaamd Renate. Enkele dagen later spreekt ze af met Joyce een oud-klasgenoot. Tijdens de afspraak blijkt dat Joyce ook een brief heeft gekregen van dezelfde afzender. De brief heeft met iets met vroeger te maken want bij allebei de brieven staat er een Bijbelse tekst op en het aantal dagen. Verder verteld Joyce dat Niels, ook een oud-klasgenoot op een gruwelijke wijze vermoord is. Tijdens zijn crematie wordt duidelijk dat zijn moordenaar waarschijnlijk de afzender van de brieven is. Niels had namelijk ook een brief gekregen. Joyce en Iris praten samen met de rechercheur de brieven en hun relatie met Niels. Het onderzoek begint, ze kennen een persoon die alle 3 de mensen haatte: Sam, maar hij heeft al zelfmoord gepleegd. Iris is doodsbang wat als zij ook vermoord wordt? Renate en iris gaan samen een weekendje weg naar Parijs. Daar wordt ze gebeld dat Joyce spoorloos is. Ook Joyce wordt op gruwelijke wijze verkracht en vermoordt. Maar Sam was al dood dus hij kan het niet zijn. De afzender van de brieven belt nog enkele keren met Iris, hij beveelt haar om 28 November (de dag dat Sam dood ging) een boeket bloemen neer te leggen op de spoorwegovergang. De politie verdenkt de broer van Sam Op de 28ste staat een voltallig politieteam bij de spoorwegovergang. Op het afgesproken tijdstip loopt een agente naar de overgang om de bloemen neer te leggen. Niet lang daarna volgt de intercity van de andere kant. De stoptrein nadert, maar komt met gierende ‘banden’ tot stilstand. De deuren gaan open en mensen stromen hysterisch de trein uit: bommelding. Ook de intercity staat plotseling stil op de spoorwegovergang. Er is geen spoor van de dader te bekennen. Hij is de politie weer te slim af. Iris gaat direct terug naar het politiebureau. Zolang de dader rondloopt, moet ze daar blijven. Ze wordt weer gebeld door de dader. Hij vertelt haar dat ze moet boeten met haar leven. Hij gaat vliegen. Niet veel later springt de dader van een hotel in Amsterdam met gespreide vleugels (armen).
De rust keert terug. Als Iris thuiskomt, heeft ze een pakketje ontvangen met het dagboek van Sander. De broer van Sander heeft het bewust naar haar opgestuurd, zodat ze leest wat ze hem heeft aangedaan en haar levenslang kan lijden.
De rust keert terug. Als Iris thuiskomt, heeft ze een pakketje ontvangen met het dagboek van Sander. De broer van Sander heeft het bewust naar haar opgestuurd, zodat ze leest wat ze hem heeft aangedaan en haar levenslang kan lijden.
Mijn mening
Ik vond het echt een heel spannend en leuk boek, Ik heb dit boek binnen 3 dagen uitgelezen. Het boek las heel makkelijk, verder is het boek ook mooi geschreven. Ik heb nog nooit eerder een boek gelezen dat ongeveer het zelfde verhaal had. De opbouw van het verhaal spreekt me vooral aan. In het begin heb je geen idee waar het overgaat maar op het einde wordt alles duidelijk.
Empathie
- Geef een omschrijving van het begrip ‘empathisch vermogen’.
Empatisch vermogen is het inleven met andere mensen en/of gebeurtenissen
2. In de eerste kolom staan dertien beweringen die gebaseerd zijn op de uitgangstekst.
Controleer in de tekst of ze kloppen. Vul het schema verder in.
Stelling
|
Klopt het?
|
Want in de tekst staat?
|
|
1
|
Door het lezen van verhalen kunnen mensen zich beter inleven in anderen.
|
Ja/nee
|
Door het lezen van romans (dus verhalen) ...... kunnen mensen zich beter inleven in anderen
|
2
|
Door het lezen van gedichten kunnen mensen zich beter inleven in anderen.
|
Ja/nee
|
door het lezen van poëzie (dus gedichten) kunnen mensen zich beter inleven in anderen
|
3
|
Dat mensen zich beter in anderen kunnen inleven, kun je zien aan hun gezicht.
|
Ja/nee
|
Direct hierna volgden tests waarbij zij onder meer gezichtsuitdrukkingen beoordeelden. Mensen die literaire fictie lazen, scoorden het hoogst.
|
4
|
De proefpersonen kregen willekeurige teksten te lezen.
|
Ja/nee
|
Sommige vrijwilligers lazen Tsjechov, andere lazen verhalen van ‘mindere’ literaire statuur
|
5
|
In literaire fictie komen mensen met een meer ingewikkeld karakter voor.
|
Ja/nee
|
De onderzoekers denken dat dit komt doordat literaire fictie gelaagde karakters beschrijft.
|
6
|
In literaire fictie gedragen de personen zich onvoorspelbaar.
|
Ja/nee
|
De onderzoekers denken dat dit komt doordat literaire fictie gelaagde karakters beschrijft. Lezers moeten zich maximaal inleven in de gedachtewereld van de hoofdpersoon. Bij populaire fictie is dit volgens de onderzoekers minder het geval, omdat de hoofdpersonen zich een stuk voorspelbaarder gedragen.
|
7
|
Het was al bekend dat lezers van literatuur een groter empathisch vermogen hadden.
|
Ja/nee
|
Dit is het eerste onderzoek
|
8
|
Dit Amerikaanse onderzoek vertelt niets nieuws.
|
Ja/nee
|
Jawel, want dit is het eerste onderzoek
|
10
|
Het is zeker dat empathische mensen meer literatuur lezen.
|
Ja/nee
|
Dit is erg onduidelijk
|
11
|
Een blijvend effect van het lezen van literatuur is niet aangetoond.
|
Ja/nee
|
De wetenschappers hopen met dit onderzoek de educatieve en maatschappelijke waarde van literatuuronderwijs aan te tonen. Dit vinden zij hard nodig, want romans lezen daalt al jaren als vrijetijdsbesteding
|
12
|
Alleen literatuur vergroot het empathische vermogen van de mens.
|
Ja/nee
|
De onderzoekers hopen dit met vervolgonderzoek te achterhalen.
|
13
|
De beschrijving van de gelaagde karakters is het kenmerk van literatuur dat de empatisch vermogens versterkt
|
Ja/nee
|
Dit is de reden waarom ze hoger scoren
|
3. Stel, je bent een groot liefhebber van literatuur. Je vindt dat er op school veel te weinig
aandacht aan literatuur wordt besteed. Je hebt dit onderzoek gelezen en grijpt dit aan
om in een brief aan de directie (met een kopie voor je docent) te pleiten voor een grotere
plaats voor literatuur in het onderwijs. Je brief (let op de juiste briefvorm) bestaat uit de volgende delen:
• inleiding
• afsluiting
• beschrijving van de huidige situatie
• eigen standpunt (stelling / bewering)
• argumenten (objectieve, maar ook subjectieve) • verzoek (formuleer zo nauwkeurig mogelijk)
• eigen standpunt (stelling / bewering)
• argumenten (objectieve, maar ook subjectieve) • verzoek (formuleer zo nauwkeurig mogelijk)
Wulp 48
1111 WJ Diemen
Vechtstede College
Amstellandlaan 1A
1382 CD Weesp
Diemen, 28 Januari 2014
Betreft: Meer literatuur
Geachte heer/mevrouw,
Ik heb een onderzoek gelezen in de Volkskrant dat me aansprak. In het onderzoek word beweert dat je door lezen een beter mens wordt. Ik ben het hier mee eens, en verder vind ik dat wij op school veel meer literatuur moeten lezen.
Op dit moment zijn wij op school niet erg veel bezig met literatuur. Ik vind dat hier zo snel mogelijk verandering in moet komen aangezien de leerlingen van het Vechtstede College volgens het onderzoek betere mensen zullen worden. Bovendien blijkt uit onderzoek ook dat je door lezen veel beter kan inleven in andere mensen. Natuurlijk wordt lezen niet door iedereen even leuk gevonden, maar bij heel veel leerlingen is het geval dat zij nooit hebben meegekregen hoe leuk lezen is. Eventueel kan er nog een voorlichting gegeven worden over literatuur.
Ik hoop dat u het met me eens bent en dat we iets hieraan kunnen doen. Het zou helemaal geweldig zijn als er meer mogelijkheden zouden zijn voor leerlingen om met literatuur bezig te zijn en eventueel nog een uitbreiding van de bibliotheek zodat er een boek tussen zit voor iedereen.
Met vriendelijke groet,
Isha Anwar
